Hoewel ik, net zoals iedere puber, het wel vet leek om gitaar te kunnen spelen is het er destijds nooit van gekomen. Nu zit er bij de Hendricksen(s) niet echt enige vorm van muzikale achtergrond, dus gestimuleerd werd het ook niet echt. Ergens begin jaren 80 toch maar mijn eerste gitaar gekocht, een Spaanse met nylon snaren, vervolgens een half jaartje les gehad tot Nienke werd geboren. Door een "kleine" erfenis kon ik in dat jaar net een elektrische gitaar kopen, een Squier Stratocaster wat, naar nu blijkt, een van de betere modellen blijkt te zijn ( bouwjaar '83 SQ serie). Gelukkig heb ik deze nog steeds in bezit en zal ik ook niet meer wegdoen. Na jaren niet meer naar de gitaren omgekeken te hebben begon Joost via de muzieklessen op het Liemers college zich ook meer voor de gitaar te interesseren, het kon natuurlijk niet zo zijn dat ik achterbleef en ben weer vaker aan het spelen geslagen (Joost bedankt ).